عشق آن سنگین دل سیمین بر زرین کمر

سنگ من برد و سرشکم سیم کرد و روی زر

من شدم در عاشقی زرین رخ و سیمین سرشک

او شد اندر دلبری سیمین بر و زرین کمر

گر ندیدستی ز لولو قفل بر یاقوت سرخ

ور ندیدی شب شده زنجیر بر طرف قمر

نیک بنگر بر لب و دندان آن زیبا صنم

تیز بنگر دررخ و زلفین آن شیرین پسر

ز آتش و مشک و شکر بینی رخ و زلف و لبش

رنگ و بوی و طعم هر سه بر دل و جان و جگر

گر نسوزد زلف و نگدازد لبش دارم شگفت

زانکه بر آتش بسوزد مشک و بگدازد شکر

نسبتی دارد همانا زلف او با چشم من

بیعتی رفته است گویی هر دو را با یکدگر

چشم من غواص شد تا زلف او شد بادبان

زلف او طرفه است لیکن چشم من زو طرفه تر

زلف او شمشاد تر بیرون کشیدست از سمن

چشم من زآتش برآوردست مروارید تر

تا ندیدم تیر مژگانش ندانستم که هست

تیغ عشق و تیر هجرش در دل و جان کارگر

زین دو تیر کارگر پیوسته باشد بی گزند

هرکه از جاه وزیر دادگر سازد سپر

صدر عالم بوعلی آرایش دین هدی

قبلهٔ احسان حسن خورشید نسل بوالبشر

آن خداوندی که زیر بیرق ا افضال ا اوست

رایت اقبال و مجد و آیت فتح و ظفر

گر همای رایتش روزی گشاید بال خویش

شرق گیرد زیر بال و غرب گیرد زیر پر

آفرین و مدح او گویند اگر ایزد کند

آسمان را ناطق و سیارگان را جانور

جبرئیل از عالم علوی ز بهر خدمتش

بازگرداند همی ارواح را سوی صور

آسمان زان کس شرف جوید کزو جوید شرف

مشتری زان کس ظفر خواهد کزو خواهد ظفر

هرکه از دولت خبر یابد بود پیروز بخت

بخت پیروز آن کسی دارد کز او دارد خبر

هرکه بیند روز بخشیدن مبارک دست او

بحر زرین موج بیند ابر یاقوتین مطر

جود و حلمش عرضه کردستند بر دریا و کوه

زین قبل خیزد همی ازکوه و از دریا گهر

از طواف و بوسهٔ نام آوران روزگار

درگهش مانند کعبه است و بساطش چون حجر

دور باش از آتش کینش که دارد روز و شب

بدسگالان را اجل در دود و مرگ اندر شرر

هرکه باشد زیردست او نهد بر چرخ پای

ورکسی جوید زبردستی شود زیر و زبر

وین عجب آن است کاندر حل و عقد او دمی

بی قضا و بی قدر هرگز نباشد خیر و شر

خیر او بودست و شر دشمن اندر عصر او

هر چه رفته است از قضا و هر چه بودست از قدر

طاعت او زانکه بیش است ازگناه کافران

هشت در دارد بهشت و هفت در دارد سقر

گرگناه کافران بودی به قدر طاعتش

در سقر بودی به جای هفت در هفتاد در

ملک سلطان را سعادت باغ دولت نام کرد

باغ دولت زو بهشت آیین شد و طوبی شجر

زین بهشت و زین شجر تا جاودان ماند همی

از شهنشاهی نسیم و از جهانداری ثمر

قوتی دارد ز رایش زان بلند آمد فلک

نسبتی دارد به لفظش زان عزیز آمد گهر

همتش در راستی گویی دلیل است از قضا

قدرتش در چیرگی گویی وکیل است از قدر

با لقای او بصر تفضیل دارد بر زبان

با ثنای او زبان ترجیح دارد بر بصر

آب دریا قطره قطره لولو مکنون شدی

گر به دریا بر خیال همتش کردی گذر

باغ را هرگز نبودی آفت از باد خزان

گر ز ابر جود او بر باغ باریدی مطر

ای پسندیده چو نعمت ای ستوده چون خرد

ای گرانمایه جو نیکی ای گرامی چون هنر

ای به مشرق در چو در مغرب عزیز و نامدار

ای به توران د ر چو در ایران بزرگ و نامور

ای کرم در طبع تو مشکل گشای شرق و غرب

وی قلم در دست تو معجز نمای بر و بحر

ای ز تصنیفات عقل تو همه عالم نکت

وی ز توقیعات کلک تو همه گیتی غرر

ای فلک وار از فتوحت دفتر ما پر نجوم

وی صدفوار از مدیحت خاطر ما پر درر

تا همی از محنت و خوف و رجا باشد امان

تا همی از نعمت و نفع و ضرر باشد اثر

دشمنانت را ز محنت باد خوف بی رجا

دوستانت را ز نعمت باد نفع بی ضرر

آسمانت بنده باد و آفتابت زیر دست

روزگارت رام باد و کردگارت راهبر

در زمین ملک نعمت قسم هر روزیت باد

وز درخت بخت هر روزیت بادا برگ و بر

کار دین و کار دنیا هر دو بادت بر مراد

تا به پیروزی هزاران عید بگذاری دگر